สวัสดีค่ะ หมอเชอร์รี่นะคะ บทความนี้หมอเขียนขึ้นมาเพื่อไว้ระลึกและเตือนใจตัวเอง และขอแชร์ความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นไว้ ณ ที่นี้ค่ะ ...

สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตนี้ของหมอ คือความโชคดีมากที่ได้เกิดเป็นคนไทยในรัชกาลที่ 9 ถึงจะไม่มีโอกาสได้เห็นพระองค์จริง แต่ได้รับรู้ถึงความยิ่งใหญ่ ได้ชื่นชมพระบารมี พระราชกรณียกิจของพระองค์มากมาย ได้เรียนรู้ความหมายของคำว่า "ให้" และ "เสียสละ" อย่างแท้จริง

เมื่อย้อนคิดกลับไปเกินกว่า 15+ ปีมาแล้ว ยิ่งทำให้หมอคิดว่าตัวเองโชคดีมากที่ได้มีโอกาสได้เรียนแพทย์ตามที่ตั้งใจ และในที่สุดได้ทำหน้าที่เป็น"หมอของพระราชา"คนหนึ่งในยุคสมัยของพระองค์



เมื่อมีโอกาสถึงจะเป็นโอกาสสุดท้าย หมอจึงต้องพาตัวเองมาที่นี่ให้ได้ ( วัดพระศรีรัตนศาสดาราม พระบรมมหาราชวัง ) เมื่อมาถึงก็มีความดีใจที่เห็นได้ด้วย 2 ตานี้คือ เห็น "ความรัก"ที่ทุกคนมีให้พ่อหลวง รัชกาลที่9 ของพวกเรา ... ทุกคนมอบความรัก มอบน้ำใจ ความสามัคคี ความเสียสละ ที่พ่อสอนให้กัน โดยไม่ต้องร้องขอ

ในวันที่มา ถึงตัวหมอเองจะเพิ่งล้มจนขาแพลง แต่บอกตัวเองว่า ยังไงก็จะเดินไปใกล้ขอบรั้วฯที่สุดให้ได้ เหมือนกันกับที่เห็นเพื่อน พี่น้องคนไทยหลายๆคนตั้งใจจะไป โดยไม่กังวลเรื่องรถติด ถึงจะเป็นเวลาใกล้ตี1 แล้วก็ตาม



มีความโชคดีที่พี่น้องวินมอเตอร์ไซค์อาสาไปส่งพวกเรา (หมอและน้องๆผู้ช่วยแพทย์ 55th Clinic ) โดยไม่คิดเงิน เพราะอยากทำดีเพื่อพ่อ ตามคำสอนของพ่อ รวมถึงยังมีพี่ๆน้องๆคนไทยที่มีจิตอาสาแจกอาหาร น้ำดื่มอยู่ทุกมุมทุกเขตบริเวณราชดำเนิน และท้องสนามหลวง ภาพเหล่านี้เป็นของจริงที่ใหญ่กว่าที่เคยเห็นในโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ และเห็นได้ด้วย 2 ตาจริง